این مقاله به شرح اصول طراحی و ساخت تقویت کننده ی توان در فرکانس 4. 3GHz که متشکل از 3 ماژول 45W است می پردازد. اجزای این تقویت کننده که شامل تقسیم کننده توان، ترکیب کننده توان و ایزولاتر است، به صورت کامل طراحی شده اند. این تقویت کننده در فرستنده ماهواره های مخابراتی کاربرد دارد. برای طراحی تقویت کننده توان 100 واتی از ترکیب سه ترانزیستور TIM4450-60SL شرکت توشیبا استفاده شده است. به منظور شبیه سازی نیز مدار بایاس درین، گیت، ترکیب کننده توان و تقسم کننده توان مایکرواستریپ، در نرم افزار AWR شبیه سازی شده است. طراحی ساده، تکنولوژی بومی، بازدهی بالا و سهولت ساخت از ویژگی های اصلی این طرح می باشد. در ورودی تقویت کننده از یک ایزولاتور استفاده شده است. بنابراین اگر به هر دلیلی ورودی تقویت کننده باز بماند و یا کابل ورودی به خوبی بسته نشده باشد تقویت کننده به نوسان نخواهد افتاد.

This paper presents a Transimpedance Amplifier (TIA) for high sensitivity Near Infrared Spectroscopy (NIRS). The proposed TIA is based on the Regulated Cascode (RGC) structure with an extra transistor employed to implement additional feed-forward path and achieve higher gain values. The extra transistor senses a partially amplified input signal, available in the conventional circuit, and conveys an additional ac current into the load, which provides a higher gain. In addition, a bandwidth extension method is introduced using a capacitor and resistor, which can improve Amplifier’s bandwidth by 40%. The proposed TIA is designed in 0.18µm CMOS technology and achieves a transimpedance gain of 101.9dB with a -3dB bandwidth of 91.2 MHz considering 2pF of photodiode capacitance at the TIA input. The input referred noise is 4.4pA/√Hz while dissipating 151µW power.

هدف: بررسی و مقایسه نتایج عمل ویترکتومی عمیق در بیماران مبتلا به سوراخ تمام ضخامت ناحیه ماکولا در 2 گروه با و بدون برداشت Internal Limiting Membrane(ILM). روش کار: مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی یک سوکور اجرا شد. 37 چشم از 37 بیمار با تشخیص کلینیکی سوراخ تمام ضخامت ناحیه ماکولا که توسط OCT این وضعیت تایید شده بود، وارد مطالعه شده به روش توزیع تصادفی بین گروهها، بر اساس مرحله بیماری و روش عمل که با یا بدون برداشت ILM بود، در گروهها تقسیم شدند. یافته ها: تمامی بیماران حداقل به مدت یک ماه پیگیری شدند. 37 چشم از 37 بیمار شامل 15 مرد (40%) و 22 زن (60%) وارد مطالعه شدند. متوسط سنی بیماران 56.4 (56.4±21.94) سال بود. در 13 بیمار (15%) سوراخ از نوع تروماتیک و در 24 بیمار (65%) سوراخ از نوع ایدیوپاتیک بود. از نظر مرحله بیماری 2 بیمار در مرحله 2 سوراخ ماکولا، 16 بیمار (43%) در مرحله 3 بیماری و 19 بیمار (51%) در مرحله 4 بیماری بودند. در اولین عمل 17 بیمار (45%) بدون برداشت ILM و 20 بیمار (55%) با برداشت آن مورد عمل ویترکتومی عمیق و تزریق گاز SF6 %20 قرار گرفتند. موفقیت آناتومیک و بسته شدن سوراخ بر حسب OCT در 70% گرو با برداشت ILM و در 47% در گروه مقابل در اولین عمل ایجاد شد. تفاوت این میزان موفقیت در 2 گروه با تست Chi – squara معنی دار نبود. (P=0.15) بهبود بینایی در دو گروه جراحی با و بدون برداشت ILM به ترتیب 0.43±0.52- و 0.45±0.56 – بود که آنالیز آماری P=0.871 را نشان داد که معنی دار نبود. متوسط دید بیماران بعد از عمل نسبت به قبل از عمل در آنهایی که سوراخ بسته شده بود بطور معنی داری بهبود یافت (P=0.001). در زیر گروه تروماتیکها نیز برداشت یا عدم برداشت ILM بر روی موفقیت آناتومیک P=0.2)) و بهبود بینایی تاثیری نداشت P=0.5)). میزان موفقیت در زیر گروه تروماتیکها در 2 گروه جراحی با گروه ایدیوپاتیکها تفاوتی نداشت (P=0.968). در زیر گروه با اندکس فاکتور سوراخ ماکولا کمتر یا مساوی نیم، بهبود دید بعد از عمل نسبت به قبل از عمل معنی دار بود(P=0.02) . ولی این فاکتور بر روی درصد موفقیت آناتومیک تاثیری (P=0.45). مرحله بیماری بر روی موفقیت آناتومیک P=0.52 و بهبود دید P=0.741 تاثیری نداشت. رابطه مدت سوراخ با میزان موفقیت آناتومیک معنی دار نبود P=0.82، ولی میان مدت سوراخ و بهبود دید رابطه ضعیف معنی داری وجود داشت (r=0.6). نتیجه گیری: ویترکتومی عمیق و تزریق گاز روش مطمئن و موثری برای بسته شدن سوراخ ماکولا و بهبود دید می باشد. در این مطالعه برداشت یا عدم برداشت ILM، مدت بیماری و مرحله بیماری و نوع سوراخ از نظر ایدیوپاتیک یا تروماتیک بودن با نتایج آناتومیک عمل ارتباط معنی داری نداشته است تنها مدت بیماری رابطه معکوس با بهبود دید بعد از عمل نشان داد. بنظر می رسد که اندکس فاکتور سوراخ ماکولا 0.5≥ به عنوان یک فاکتور برای بهبود دید بیماران و نه موفقیت آناتومیک مطرح باشد.

دراین تحقیق اثرات ناشی از دمش برای تقویت کننده دیسکی Nd:Glass به کمک روش تداخل سنجی مورد مطالعه تجربی قرار گرفته است. برای این منظور دو آرایش به ترتیب متشکل از هفت و یک دیسک در زاویه بروستر به کمک چهار لامپ درخش با انرژی کل 3.1 و 1.8 کیلوژول تحت دمش نوری قرار گرفتند. تحلیل نوارهای تداخلی، سه ناحیه را در حوزه زمان نشان می دهند: ارتعاش و جذب تابش تا خاتمه دمش نوری، ارتعاش و هدایت گرمایی تا پایان ارتعاشات مکانیکی ناشی از موج ضربه لامپ ها، و ترکیبی از هدایت گرمایی و گرمایش مجدد دیسک ها از طریق فرآیند همرفت گاز داغ مجاور لامپ ها تا خنک شدن کامل دیسک ها، که خاتمه هر ناحیه به ترتیب تا 1 میلی ثانیه، 10 میلی ثانیه و حداقل تا یک دقیقه پس از تحریک لامپ ها قرار دارد. پایان ناحیه نخست یا ناحیه دمش به ویژگی های مدار دشارژ لامپ ها بستگی دارد و دو ناحیه دیگر که در آنها ارتعاشات مکانیکی و فرآیندهای گرمایی مکانیسم های اصلی به شمار می آیند، به ساختار مکانیکی تقویت کننده و چگونگی نصب و استقرار دیسک ها در مکان خود، خصوصیات گرمایی دیسک های شیشه ای و نحوه خنک کردن آنها بستگی دارد.